Wat is een stoornis in middelengebruik?

Wat is het verschil tussen stoornis in middelengebruik en verslaving?

Ze zijn hetzelfde. Stoornis in het gebruik van middelen werd aangenomen om de aandoening te erkennen als een psychische aandoening en etiketten als misbruik en afhankelijkheid te schrappen. In het verleden werd middelenmisbruik gezien als een lichte vorm van verslaving, en middelenafhankelijkheid als een matige tot ernstige verslaving.

Het National Institute of Drug Abuse definieert een verslaving – stoornis in middelengebruik – als:

“een recidiverende, chronische stoornis die wordt gekenmerkt door het dwangmatig zoeken naar drugs (en alcohol), aanhoudend gebruik ondanks schadelijke gevolgen, en langdurige veranderingen in de hersenen. Het wordt beschouwd als zowel een complexe hersenaandoening als een geestesziekte. Verslaving is de ernstigste vorm van een volledig spectrum van stoornissen in het gebruik van stoffen, en is een medische ziekte die wordt veroorzaakt door herhaaldelijk misbruik van een stof of stoffen.”

Een stoornis in het middelengebruik heeft betrekking op het effect van drugs en alcohol op de vorm en de functie van de hersenen, niet op de levenskeuzes en het gedrag van mensen.

Welke factoren veroorzaken stoornissen in middelengebruik?

Een stoornis in het gebruik van drugs is een complexe medische aandoening die wordt beïnvloed door genetica, omgevingsfactoren en ervaringen uit het verleden.

Genetica
Genetica verwijst naar lichamelijke en geestelijke eigenschappen die bij de geboorte van ouders op kinderen worden overgedragen. Het is een misvatting dat mensen worden geboren met een verslavingsgen, maar uit onderzoek blijkt dat verslavingen matig tot zeer erfelijk zijn (overdraagbaar van ouder op kind).

Verslavingswetenschappers schatten dat 40 tot 60 procent van iemands kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van een verslaving voortkomt uit de genetica. Deze statistieken betekenen dat als een of meer van uw ouders met een verslaving hebben geworsteld, het risico om zelf een verslaving te ontwikkelen groter is dan bij iemand die geen directe familieband met de stoornis heeft.

Omgevingsfactoren
De omgeving van een persoon speelt een belangrijke rol bij de ontwikkeling van een stoornis in het gebruik van drugs. Omgevingsfactoren zijn activiteiten, plaatsen en mensen waaraan u van jongs af aan tot op volwassen leeftijd wordt blootgesteld.

Omgevingsfactoren die de grootste invloed hebben, zijn onder meer opgroeien in een gemeenschap met een laag inkomen, druk van leeftijdsgenoten, een afwezige vader, slechte discipline en structuur in huis, ouders of familieleden die middelen misbruiken of betrokken zijn bij criminele activiteiten, en vroege blootstelling aan alcohol of drugs.

Ervaringen uit het verleden
Uw lichamelijke en geestelijke welzijn wordt bepaald door ervaringen uit uw kindertijd. Vroege blootstelling aan trauma’s, geweld en stress kan een langdurig negatief effect hebben op uw geestelijk welzijn, en beïnvloedt uw gedrags- en emotionele ontwikkeling op volwassen leeftijd.

Voorbeelden van negatieve ervaringen uit het verleden zijn:

• seksueel, fysiek of verbaal misbruik;
• getuige zijn van geweld thuis of in de omgeving;
• financiële moeilijkheden, leven in armoede;
• scheiding of scheiding van ouders, echtelijk conflict;
• fysieke of emotionele verwaarlozing;
• verwaarlozing;
• opgroeien met een ouder of familielid met een psychische stoornis;
• ouder in de gevangenis.

Hoe ontstaat een stoornis in het gebruik van drugs?

Een stoornis in het gebruik van verdovende middelen verloopt van drugs- en alcoholtolerantie naar afhankelijkheid en stoornis in het gebruik van verdovende middelen (verslaving). Laten we eens kijken naar het verschil tussen de drie om u te helpen begrijpen hoe de aandoening zich ontwikkelt.

1. Tolerantie
Tolerantie treedt op wanneer u niet langer op alcohol of drugs reageert zoals in het begin. U heeft vaker grotere doses nodig om u net zo te voelen als toen u ze voor het eerst gebruikte. Deze conditionering gebeurt omdat uw hersenen zich aanpassen aan de herhaalde stijging van dopamine (veroorzaakt door alcohol- en drugsgebruik) door het verminderen of afsluiten van chemische receptoren.

Enzymen die schadelijke stoffen metaboliseren versnellen, en het aantal celreceptoren waar dopamine zich aan hecht neemt af. Uw centrale zenuwstelsel raakt gewend aan het niveau van drugs of alcohol, wat leidt tot tolerantie voor stoffen en het risico vergroot op blijvende veranderingen in de hersenchemie en het ontwikkelen van een verslaving.

2. Afhankelijkheid
Afhankelijkheid betekent dat u lichamelijke en geestelijke ontwenningsverschijnselen ervaart als u mindert of stopt met alcohol of drugs. De symptomen kunnen mild zijn, zoals stoppen met koffie of sigaretten; of ze kunnen ernstig en levensbedreigend zijn, zoals wanneer u stopt met het gebruik van straatdrugs of voorgeschreven opioïden.

Het hebben van een afhankelijkheid van middelen betekent niet dat u een verslaving heeft. Maar als u geen hulp zoekt en uw afhankelijkheid van schadelijke stoffen niet aanpakt, zal het niet lang duren voordat u een stoornis in het gebruik van middelen ontwikkelt.

3. Stoornis in middelengebruik
Een stoornis in het gebruik van drugs – verslaving – is een chronische hersenziekte die wordt veroorzaakt door herhaaldelijk, dwangmatig drugs- of alcoholgebruik. In dit stadium zijn de chemische veranderingen in de hersenen blijvend, is uw lichamelijke en geestelijke welzijn aangetast, heeft u moeite om normaal te functioneren op school, thuis of op het werk, en ervaart u ernstige ontwenningsverschijnselen als u probeert te stoppen met alcohol of drugs.

Wat zijn de gebruikelijke tekenen en symptomen van een stoornis in het gebruik van drugs?

Een stoornis in het gebruik van middelen – verslaving – veroorzaakt een reeks ongemakkelijke, verontrustende en levensbedreigende symptomen die uw lichamelijke en geestelijke gezondheid aantasten. De behoefte om drugs of alcohol te gebruiken is overweldigend, ondanks de ernstige gevolgen. Uw gedrag en slechte geestelijke gezondheid hebben ook een domino-effect op familieleden en vrienden, waardoor relaties, financiën en het dagelijks leven worden verwoest.

Relaties worden beschadigd of vernietigd, uw werkprestaties lijden eronder, u zakt voor uw schooljaar of verliest uw baan, en u ontwikkelt ernstige medische complicaties. Het tragische gevolg van een stoornis in middelengebruik is een overdosis en de dood.

Wat zijn de verschillende soorten stoornissen in middelengebruik?

Stoornis in het middelengebruik is een brede overkoepelende term die verschillende soorten verslavingen omvat. Een stoornis in het gebruik van meerdere middelen is de medische term voor mensen met de diagnose stoornis in het gebruik van middelen die meer dan één soort drugs of een combinatie van drugs en alcohol misbruiken.

Er zijn zeven soorten stoornissen in middelengebruik:

• stoornis in het gebruik van alcohol (bier, wijn, sterke drank);
• stoornis in het gebruik van opioïden (heroïne, fentanyl, OxyContin, Vicodin);
• stoornis in het gebruik van stimulerende middelen (cocaïne, crack, meth, crystal meth, studiedrugs);
• stoornis in nicotinegebruik (tabakssigaretten, e-sigaretten);
• stoornis in het gebruik van marihuana (wiet, cannabis);
• sedatieve gebruiksstoornis (kalmeringsmiddelen, hypnotica);
• hallucinogene gebruiksstoornis (LSD, psilocybine, peyote).